ابعاد عفاف در سیره حضرت زهرا

عفاف، آموزه ضروری اسلام و مصونیت بخش فرد و جامعه از آسیب های مادی و صدمات روحی است. مکتب قرآن به رعایت قوانینی خاص در سه بعد مهم عفاف (پوشش، رفتار و کلام) تاکید دارد. حضرت زهرا(س) در جایگاه انسانی مسلمان، فرزند نبی و حاکم اسلام، در طول حیات خویش بانویی عفیفه در هر سه بعد بود.
از نظر پوشش، در اجتماع بر روی لباس ها، مقنعه (روسری) و بر روی مقنعه، چادری بلند داشت. همراهان زن ایشان را برای نقش آفرینی سیاسی تا مسند حکومت مشایعت می کردند. در منزل هنگام روبه رو شدن با مرد نابینا نیز حجاب خود را رعایت می کرد. حتی بر پوشیدگی صحیح جسم بی جانش نیز تاکید داشت و در عالم محشر نیز عفاف و حجاب ایشان متمایز است. ایشان از نظر تربیت کودکان، همسرداری، فرزندداری و حضور در منزل بدون اینکه در معرض دید نامحرم باشد، رفتار عفیفانه ایی را الگوسازی نمود.
ایشان در ابراز حاجات دنیوی عفیفه و بی نیاز از مردم بود. فرزند حاکم مدینه، منزلی ساده با کمترین امکانات را اداره می کرد. آن حضرت در محتوا، آهنگ و ترتیب سخن، کلامی عفیفانه داشت، جملات و کلمات لغو و بیهوده از گفتار ایشان به دور بود، آخرین راهکار مبارزاتی وی در برابر مخالفینش سکوتی عفیفانه بود. حضرت فاطمه(س) حیات پرباری در دوران رسول خدا(ص) و بعد از رحلت ایشان داشت که با عفاف ایشان عجین بود.