بررسی تاثیر تنش خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ های گلرنگ بهاره

به منظور بررسی اثرات تنش کم آبی بر عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ های گلرنگ، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک طی تابستان سال 1388 انجام گرفت. تیمارها شامل سه IL- و 111 PI-537598، سطح آبیاری 100 درصد، 75 درصد و 50 درصد نیاز آبی گیاه و ژنوتیپ های گلرنگ شامل محلی اصفهان، اصفهان - 14 بودند. نتایج نشان داد تنش خشکی عملکرد دانه و درصد روغن دانه را کاهش داد. به طوری که عملکرد دانه از 1198 کیلوگرم در هکتار در آبیاری معادل 100 درصد نیاز آبی گیاه به 1081 و 936 کیلوگرم در هکتار به ترتیب در تیمار آبیاری 75 و 50 درصد نیاز آبی گیاه کاهش یافت. بیشترین عملکرد دانه از ژنوتیپ محلی اصفهان به میزان 1402 کیلوگرم در هکتار حاصل شد. اثر متقابل تیمار های آزمایشی نشان داد بیشترین عملکرد دانه معادل 1583 کیلوگرم در هکتار و روغن دانه معادل 38 درصد از تیمار آبیاری 100 درصد نیاز آبی گیاه و ژنوتیپ محلی اصفهان حاصل شد. ژنوتیپ محلی اصفهان در دو شرایط مطلوب و شرایط تنش دارای بیشترین عملکرد دانه و درصد روغن بود. بنابراین در شرایط کمبود آب می توان با کشت این ژنوتیپ به عملکرد و درصد روغن قابل قبول دست یافت.