بررسی تنوع ژنتیکی ژنوتیپهای گوجه فرنگی با استفاده از نشانگرهای مولکولیAFLP و ارتباط آن با هتروزیس

گوجه فرنگی یکی از مهم ترین محصولات کشاورزی از نظر سطح زیر کشت و اهمیت اقتصادی است و تولید بذر هیبرید در این گیاه اهمیت فراوانی دارد. شناخت ترکیبات والدینی برتر یکی از مهم ترین مراحل در برنامه های اصلاحی تولید بذر هیبرید است که پرهزینه و مستلزم انجام آزمایشات مزرع های وسیع می باشد. پیش بینی های موفقی از هتروزیس، با استفاده از تشابه ژنتیکی والدین مبتنی بر نشانگرهای مولکولی در چندین گیاه زراعی انجام گرفته است که می تواند در برنامه های اصلاحی هیبرید مفید واقع شود. مطالعه حاضر به منظور تعیین تنوع ژنتیکی بین لاین های گوجه فرنگی و مورد ارزیابی AFLP ارزیابی ارتباط بین فاصله ژنتیکی و هتروزیس نتاج انجام گرفت. تنوع ژنتیکی 30 ژنوتیپ گوجه فرنگی با استفاده از 165 نشانگر 0 قرار داشت. فاصله ژنتیکی حاصل برای یافتن ارتباط معنی دار با / 0 تا 23 / قرار گرفت. فاصله ژنتیکی حاصل بین لاین های مورد بررسی، در فاصله 04 برای متوسط عملکرد، وزن میوه، تعداد میوه و ماندگاری میوه، مورد آزمون قرار گرفت. نتایج نشان داد با وجودی که (MPH) هتروزیس میانگین والدین در تشخیص چندشکلی و فاصله ژنتیکی میان لاین های گوجه فرنگی کارآمد می باشد، ارتباط فاصله ژنتیکی مبتنی بر این AFLP نشانگر مولکولی نشانگر با هتروزیس میانگین والدین در صفات مورد ارزیابی، بی معنی و فاقد سودمندی لازم در پیش بینی هتروزیس ژنوتیپ های گوج هفرنگی می باشد.