نقش چشم انداز زمانی بر رشد معنویت در زنان مبتلا به دیابت نوع II

چشم انداز زمانی در انسجام، معنا و نظم دهی به تجارب کمک نموده و در رمزگشایی، ذخیره سازی و یادآوری وقایع به کار می رود. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش پیش بینی کنندگی مقوله های زمانی در ابعاد مختلف رشد معنوی زنان مبتلا به دیابت نوع II می باشد. دریک زمینه یابی مقطعی تعداد صد نفر از زنان مبتلا به دیابت نوع II که به مرکز دیابت بیمارستان امام ساری مراجعه نمودند به صورت در دسترس انتخاب گردیدند. اطلاعات از طریق دو پرسشنامه، شامل چشم انداز زمانی (ZTPI) و سنجش معنویت (SAI) جمع آوری گردید. از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد بین چشم انداز زمانی و ابعاد رشد معنوی همبستگی معنی دار وجود داشته و برخی از ابعاد رشد معنوی توسط مقوله های زمانی قابل پیش بینی است. لذا با توجه به نقش معنویت در بهبود خودمراقبتی این بیماران، آموزش تعدیل سازی چشم انداز زمانی جهت رشد معنوی در این بیماران توصیه می گردد.