بررسی تاثیر سویه های ریزوبیوم بر عملکرد و اجزا عملکرد ارقام لوبیا قرمز

با توجه به نقش ارزنده کودهای زیستی (بیولوژیک) در بهبود خصوصیات فیزیکوشیمیایی و حاصلخیزی خاک ضرورت دارد تا در راستای کشاورزی پایدار نسبت به تامین سطح معقول این مواد در خاک جهت دستیابی به عملکرد بالقوه اقدام شود. لذا بدین منظور آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار، طی سالهای 86-1385 در ایستگاه ملی تحقیقات لوبیا خمین، با دو عامل: الف – سویه باکتری ریزوبیوم همزیست لوبیا شامل: 1- (L-216) 2- ((L-120 3- (L-39) 4- (L-58) 5- (L-109) 6- تیمار کودی مصرف 100 کیلو گرم نیتروژن در هکتار از منبع اوره و 7- تیمار بدون مصرف کود و ریزوبیوم (شاهد) و ب- رقم لوبیا قرمز شامل: 1- گلی 2- اختر و 3- D81083 اجرا گردید. در تمامی تیمارها مقدار 20 کیلوگرم در هکتار نیتروژن به عنوان استارتر مصرف شد. نتایج نشان داد که کاربرد ریزوبیوم تاثیر معنی داری بر ارتفاع بوته و تعداد غلاف در بوته، به ترتیب در سطح 1 و 5 درصد داشته است. در بین ارقام مورد آزمون نیز از نظر تعداد روز تا گلدهی، تعداد روز تا رسیدگی، ارتفاع بوته، وزن صد دانه، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، تعداد دانه در بوته، عملکرد دانه و غلظت نیتروژن دانه، در سطح 1 درصد معنی دار بود. همچنین اثر متقابل سویه های ریزوبیوم و ارقام لوبیا قرمز از نظر تعداد غلاف در بوته و درصد سطح سبز، به ترتیب در سطح 1 و 5 درصد معنی دار بود. در بین سویه های ریزوبیوم، سویه L-120 با میانگین عملکرد 2950 کیلوگرم در هکتار، بیشترین مقدار را به خود اختصاص داد که نسبت به تیمار کودی و شاهد به ترتیب 495 و 525 کیلوگرم در هکتار برتری داشت، ولی همان طور که ذکر گردید این برتری معنی دار نبود. در مورد رقم گلی، بیشترین عملکرد با متوسط 3190 کیلوگرم در هکتار از کاربرد سویه L-39، در مورد رقم اختر، بیشترین عملکرد با متوسط2692 کیلوگرم در هکتار از کاربرد سویه L-120 و در مورد لاین D81083، بیشترین عملکرد با متوسط 2678 کیلوگرم در هکتار از کاربرد سویه L-58، حاصل گردید.