رابطه ی برخی عوامل مرتبط با سطوح فرسودگی شغلی پرستاران شاغل در استان گلستان

فرسودگی شغلی سندرمی است که اغلب در ارائه کنندگان مراقبت همچون پرستاران و کارکنان بیمارستانی دیده می شود. مطابق دیدگاه مسلاچ فرسودگی شغلی عبارت است از سندرمی متشکل از خستگی روانی، مسخ شخصیت و احساس عدم موفقیت فردی. بنابراین بررسی و تعیین رابطه برخی عوامل مانند سابقه کار، سن، نوع بخش ها، نوبت کاری و...با سطوح فرسودگی اهمیت ویژه ای دارد.
مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی، تحلیلی و همبستگی است. نمونه های تحقیق پرستاران شاغل و ابزار تحقیق پرسشنامه مسلاچ (MBI) بود که از سه بخش خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و بخش احساس عدم موفقیت فردی تشکیل و با معیار لیکرت نمره گذاری شده است. نتایج اعتماد واعتبار آن از 82/0 تا 60/0 گزارش گردیده است. تعداد نمونه 272 نفر و با نرم افزار SPSS و آزمون های آمار ی توصیفی و استباطی تجزیه و تحلیل شد.
نمونه های تحقیق 95 نفر مرد و 177نفر زن بودند. 60 نفر مجرد و 206 نفر ازدواج کرده، 103 نفر بدون فرزند و 33 نفر دارای سه فرزند و بیشتر بودند. اکثریت نمونه ها در هر دو جنس ازدواج کرده و از نظر سطح تحصیلات 80 نفر مردان و 156 نفر زنان لیسانس بودند و اکثریت در بخش ها و شیفت در گردش بودند. از نظر فرسودگی حداکثر 8/43 درصد پرستاران دارای بالاترین سطح فرسودگی عاطفی بودند. آزمون آماری بین فرسودگی مسخ شخصیت از نظر فراوانی وشدت با وضعیت تعداد فرزندان (001/0 = p)، با سمت (008/0= p)، با شهرستان محل کار (022/0 = p) و بین فرسودگی با بیمارستان های مختلف شهر ها (02/0= p) و بین فرسودگی مسخ شخصیت با نوع استخدامی رابطه معنی داری نشان داد (041/0 = p).
نتایج تحقیق مبین وجود فرسودگی در پرستاران در بعد عاطفی و مسخ شخصیت می باشد وبا تعدادی از عوامل نیز رابطه دارد بنابراین نیاز است. برخی عوامل خانوادگی وحرفه ای توجه ویژه ای شود.