بررسی تاثیر مصرف کودهای نیتروژن و پتاسیم بر عملکرد دانه و تجمع عناصر معدنی در کاه و دانه راتون برنج (رقم هاشمی)

دراین آزمایش به منظور بررسی تاثیر مصرف کودهای نیتروژن و پتاسیم و دستیابی به سطح کودی مناسب جهت افزایش عملکرد دانه راتون برنج با مقادیر صفر، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار نیتروژن از منبع اوره و صفر و 100 کیلوگرم پتاسیم از منبع کلرور پتاسیم در سه تکرار بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مناطق آستانه اشرفیه (یک مکان) و املش (دو مکان) واقع در استان گیلان اجرا گردید. صفات عملکرد دانه، وزن کاه، درصد نیتروژن، فسفر و پتاسیم موجود در کاه، درصد نیتروژن و فسفر موجود در دانه، راندمان زراعی نیتروژن، راندمان فیزیولوژیک نیتروژن و راندمان بازیافت نیتروژن مورد بررسی قرار گرفتند. براساس نتایج بدست آمده تاثیر مکان روی عملکرد دانه، وزن کاه، درصد فسفر در کاه، درصد نیتروژن در دانه، درصد فسفر در دانه، راندمان زراعی نیتروژن و راندمان فیزیولوژیک نیتروژن در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود. نیتروژن روی عملکرد دانه در سطح احتمال 1 درصد و همچنین روی درصد پتاسیم در کاه در سطح احتمال 5 درصد تاثیر معنی داری داشت. تاثیر پتاسیم روی عملکرد دانه و راندمان زراعی نیتروژن در سطح احتمال 1 درصد معنی دار شد. در مورد اثر متقابل نیتروژن و پتاسیم روی عملکرد دانه و وزن کاه اختلاف معنی داری در سطح احتمال 5 درصد مشاهده گردید. نتیجه کلی آنکه مصرف کودهای نیتروژن و پتاسیم میزان عملکرد دانه و وزن کاه را نسبت به تیمار شاهد افزایش داده است. بیشترین میزان عملکرد دانه از تیمار کودی N100K100 با میانگین 00/1142 کیلوگرم در هکتار بدست آمده است. می توان بیان کرد که نیتروژن و پتاسیم در یک حالت تعامل مثبت با یکدیگر باعث افزایش عملکرد دانه راتون شده اند. تیمار کودیN0K100 بیشترین میزان وزن کاه را با میانگین 81/3059 کیلوگرم در هکتار به خود اختصاص داده است. پتاسیم در گیاه نقش مهمی در توزیع و تسهیم مواد فتوسنتزی بین اندام های مختلف بوته دارد. در شرایط تغذیه مناسب پتاسیم، توزیع مواد فتوسنتزی و هیدرات های کربن بین اندام های مختلف بوته بهتر صورت می گیرد.