بررسی تاثیر عصاره ی متانولی هسته ی خرما (Phoenix dactylifera)بر ظرفیت آنتی اکسیدانتی تام و فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز خون موش صحرایی

در شرایط استرس اکسیداتیو شدید تعادل سیستم اکسیدان-آنتی اکسیدان در بدن بهم خورده که این اختلال معمولا در جهت تولید اکسیدان های بیشتر است و بدنبال آن ماکرومولکول های مهمی مانند DNA در بدن دچار تغییرات جبران ناپذیری می شوند. گزارش هایی مبنی بر اثرات درمانی خرما وجود دارد. در این مطالعه میزان تاثیر هسته ی خرما بر روی ظرفیت آنتی اکسیدانتی و میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در سرم خون و اریتروسیت های موشهای صحرایی مورد بررسی قرار گرفت.
پس از جمع آوری و شناسایی میوه ی خرما، هسته ی آن خرد شده و با استفاده از روش خیساندن و حلال متانول عصاره گیری انجام گردید. موش های صحرایی در 4 گروه 6 تایی (کنترل، 25، 50، 100 میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم و بمدت 15 روز بصورت تزریق داخل صفاقی عصاره داده شد. سپس از شریان کاروتید خون گیری انجام گردید. نمونه ها به دو قسمت سرم و اریتروسیت تقسیم و ظرفیت آنتی اکسیدانتی و میزان فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز در نمونه های سرم و اریتروسیت با استفاده از کیت بررسی شد.
در دوزهای 25، 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم میزان ظرفیت آنتی-اکسیدانتی سرم از حجم 10 میکرولیتر به ترتیب:40/23، 40/40 و 34/54 و دراریتروسیت 35/124، 73/156 و 29/198 می باشد و میزان فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز سرم در دوزهای فوق بترتیب: 087/0، 232/0و 306/0 و اریتروسیت ها بترتیب: 116/0،285/0 و 653/0 می باشد.
موش های صحرایی که دوز بیشتری از عصاره ی هسته ی خرما به آنها تزریق شده بود دارای ظرفیت آنتی اکسیدانتی کل بیشتری بودند و میزان فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز در آنها نسبت به بقیه بالاتر بود که این نشان دهنده تاثیرگذاری مناسب عصاره ی هسته ی خرما می باشد.