بررسی فرسایش در حوضه ی آبخیز رودخانه ی شورفدامی (استان فارس) با استفاده از مدل آنتروپی

فرسایش خاک یکی از مهم ترین عواملی است که سالانه بخش وسیعی از اراضی کشور ایران را تهدید می کند و کیفیت زمین های کشاورزی و مراتع را کاهش داده یا از بین می برد، به‎همین دلیل پرداختن به مسئله‎ی فرسایش و ارائه‎ی راهکارهای مدیریتی برای جلوگیری یا کاهش آثار منفی آن، از اهمیت شایانی برخوردار است. این پژوهش به بررسی میزان فرسایش و شناسایی عوامل موثر بر آن، در حوضه‎ی آبخیز رود شور فدامی می پردازد. روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی برپایه‎ی آنتروپی است. این‎گونه که نخست مهم‎ترین عوامل موثر بر فرسایش شامل (شیب زمین، جنس زمین، نوع خاک و پوشش گیاهی و...) در آبخیز مورد شناسایی و سپس با استفاده از روش AHP وزن‎دهی و طبقه بندی شده اند تا اهمیت هر یک از طبقات متغیرهای یاد شده مشخص شود، سپس با استفاده از مدل آنتروپی شانون، میزان توزیع نامتعادل طبقات هر یک از عوامل موثر بر فرسایش در آبخیز مورد مطالعه، مشخص شد. نتایج نشان می دهند که در بین طبقات شیب، شیب بیش از 15 درصد و با فرسایش زیاد با ضریب آنتروپی 85/0 دارای توزیع متعادلی در آبخیز بوده و درنتیجه، فرسایش زیادی در قسمت های مختلف آبخیز تحت تاثیر شیب ایجاد می شود، همچنین در بین سازندهای زمین‎شناسی آبخیز، سازندهای سست کواترنر با فرسایش بیشتر، دارای ضریب آنتروپی 7/0 بوده و توزیع آن در آبخیز کمابیش متعادل بود. افزون‎بر این، در بین طبقات خاک، خاک های با بافت سبک (با ضریب 89/0) و در بین کاربری اراضی، مراتع آبخیز (با ضریب97/0) و فرسایش بالا دارای توزیع متعادلی در آبخیز بودند.