ارائه چارچوب روش شناختی به منظور ارزیابی محیطی منطقه‎ای(REA) و اجرایی نمودن دستورکار محلی مطالعه موردی: منطقه سهند در استان آذربایجان شرقی

بروز مشکلات عدیده محیط‎زیستی در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته موجب گردیده است که توجه به حفاظت محیط‎زیست از نمود بیشتری در فرایند تصمیم‎سازی و تصمیم‎گیری برخوردار گردد. روند شتابان توسعه و تاثیرات ناشی از آن بر محیط موجب شده است تا ارزیابی اثرات ناشی از توسعه بر محیط‎زیست، به عنوان بخشی از فعالیت های توسعه مد نظر قرار گیرد که انجام این امر لزوم ارزیابی راهبردها به منظور انتخاب بهترین راهبرد و یا اصلاح آن ها را ضروری می سازد. تحقق توسعه پایدار نیازمند چند ابزار پشتیبانی است که یکی از اصلی‎ترین آن‎ها ارزیابی محیطی است که تاکید بسیاری بر دستیابی به اشکال پایداری در فرایند توسعه دارد. در سال‎های اخیر ارزیابی محیطی منطقه‎ای به عنوان ابزاری موثر در پشتیبانی از توسعه پایدار محلی شناخته شده است. در این پژوهش سعی شده است تا با انجام REA در منطقه سهند به تحلیل و تفسیر الگوهای توسعه اجتماعی- اقتصادی ناپایدار گذشته و علل بروز مشکلات محیطی تجمعی در سطح منطقه مورد مطالعه پرداخته شود و با تدوین برآمدهای راهبردی جهت اجرایی کردن دستور کار محلی21، به ارتقاء پایداری در توسعه همه جانبه این منطقه اقدام گردد. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که مشکلات محیط‎زیستی موجود در منطقه مورد مطالعه عمدتا ناشی از فعالیت های اقتصادی- اجتماعی ناپایدار و کم توجهی نهادهای مسئول در سطح منطقه است، لذا به منظور به حداقل رساندن مشکلات محیطی و حمایت از توسعه پایدار محلی، نه تنها لازم است به اقدامات توسعه ای با در نظر گرفتن مولفه های محیط‎زیستی در بدو شروع برنامه ها و سیاست‎ها پرداخت بلکه بایستی به توسعه اقدامات راهبردی در جهت اصلاح دلایل مشکلات محیطی ناشی از توسعه اجتماعی- اقتصادی ناپایدار نیز اقدام ورزید.