بررسی کانی شناسی متابازیت های کوه معراجی و چاه پلنگ (جنوب چوپانان، شمال شرق استان اصفهان)

متابازیت های کوه های معراجی و چاه پلنگ در جنوب چوپانان (ایران مرکزی) قرار گرفته اند و با مجموعه های دگرگون پالئوزوئیک پوشیده می شوند. این متابازیت ها از متابازالت، متاگابرو و متادیاباز در مجاورت یکدیگر تشکیل یافته اند. متابازیت های کوه های معراجی و چاه پلنگ به ترتیب در رخساره های شیست سبز و آمفیبولیت دگرگون شده اند. پس از رخداد دگرگونی های فوق، این سنگ ها متحمل دگرگونی پس رونده در رخساره شیست سبز شده اند. مشاهدات صحرایی، پتروگرافی و کانی شناسی بیانگر تفاوت های بارز بین این دو رخدادهای متابازیت است. پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن و آمفیبول از سازندگان اصلی سنگ ها به شمار می روند. بیوتیت، ایلمنیت، تیتانومگنتیت و تیتانیت کانی های فرعی متابازیت ها هستند. از کانی های ثانویه می توان به کلریت، اپیدوت، لوکوکسن، پومپلئیت و کلسیت اشاره نمود. متابازیت های چاه پلنگ حاوی مقادیر بالای K2O و TiO2 در مقایسه با متابازیت های کوه معراجی هستند. متابازیت های کوه معراجی دارای Na2O حدود 86/6 تا 40/8 درصد وزنی هستند که بیانگر اسپیلیتی شدن گدازه های بالشی به واسطه دگرگونی کف اقیانوسی است. دماسنجی هورنبلند- پلاژیوکلاز و فشارسنجی Al در آمفیبول نشانگر شرایط متفاوت دگرگونی است. دماهای تعادل برای چاه پلنگ 562 تا 752 درجه سانتیگراد در فشار 7 تا 8 کیلوبار است. درحالی که دماهای تعادل در ناحیه معراجی 426 تا 520 درجه سانتیگراد در فشار 5 تا 6 کیلوبار به دست آمده است.