سرواپیدمیولوژی لیشمانیوز احشایی در سگ های خانگی و ولگرد شهر کرمان در سال 1390

لیشمانیوز احشایی دراغلب مناطق ایران به صورت اسپورادیک و در برخی استان ها به صورت اندمیک دیده می شود. این مطالعه به منظور تعیین شیوع سرمی لیشمانیوز احشایی در سگ های شهر کرمان انجام گرفته است.
جمعیت سگ های مورد بررسی، از میان سگ های خانگی آورده شده به بیمارستان تخصصی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان و سگ های ولگرد معدوم شده توسط شهرداری به صورت تصادفی انتخاب گردید که پس از انجام معاینات بالینی کامل، ازآنها خون گیری به عمل آمد. سرم بهدست آمده با استفاده از روش الیزای غیرمستقیم، از لحاظ حضور آنتی بادی اختصاصی بر ضد لیشمانیا اینفانتوم بررسی شد. هم چنین در تمامی سگ ها آزمایش کامل خون جهت بررسی تغییرات هماتولوژیک صورت گرفت. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS و آزمون های آماری کای دو و فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
شیوع کلی سرولوژیک 03/7 درصد و در سگ های ولگرد 5/11 درصد بود که در گروه سنی بالای 5 سال به طور معنی داری بیشتر از گروه سنی زیر 5 سال بود (01/0P<). شیوع آلودگی ارتباط معنی داری با جنس و تغییرات هماتولوژیک نشان نداد.
نتایج این مطالعه نشان داد هر چند که شیوع سرمی لیشمانیوز احشایی در سگ های شهر کرمان کمتر از مناطق آندمیک در سطح کشور می باشد، وجود سگ های ولگرد آلوده می تواند خطر بالقوه ای برای بهداشت عمومی ایجاد نماید. بر این اساس، انجام مطالعات تکمیلی اکولوژیک بر روی مخازن و ناقلین بیماری درمناطق مختلف استان کرمان ضروری به نظر می رسد.