مقایسه ی تاثیر یک جلسه تمرین تناوبی در هوای آلوده و سالم بر همولیز سلول های قرمز خون دوندگان استقامت

اکثر مردم در مراکز بزرگ شهری و مناطق صنعتی، مجبور به ورزش در محیط های نامناسب مانند تمرین در هوای آلوده هستند. اثرات مضر آلودگی هوا هنگام فعالیت بدنی و ورزش تشدید می شود؛ چرا که با افزایش نیازهای متابولیکی، میزان تهویه حتی تا 20 برابر افزایش می یابد. هدف از این تحقیق، مقایسه ی تاثیر یک جلسه تمرین تناوبی در هوای آلوده و سالم بر همولیز اریتروسیت های خون دوندگان استقامت بود.
تحقیق حاضر، نیمه تجربی و کاربردی بود. ده زن دونده ی استقامت با حداقل 3 سال سابقه ی تمرین منظم به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. نمونه ی خون افراد مورد مطالعه در دو روز جداگانه در هوای آلوده با شاخص کیفیت هوا (Air quality index یا AQI) 118 در وضعیت هشدار (نارنجی) و 18 روز پس از آن در هوای سالم با AQI 77 در وضعیت سالم (وضعیت زرد) و بلافاصله پس از انجام یک پروتکل تمرین استقامتی (به صورت تناوبی یا Interval با شدت 85 درصد حداکثر ضربان قلب) در حالت نشسته روی صندلی و از ورید بازویی چپ جمع آوری گردید. در هر دو روز نمونه گیری در یک ساعت مشخص انجام شد. مقادیر بیلی روبین به روش اسپکتروفتومتری و مقادیر هاپتوگلوبین سرم به روش ایمونوتوربیدومتری بررسی شد و آزمون Paired-t جهت مقایسه ی متغیرها به کار رفت.
مقادیر بیلی روبین پس از تمرین در هوای آلوده نسبت به هوای سالم 22 درصد افزایش نشان داد که این افزایش معنی دار بود (001/0 > P)؛ اگر چه سطوح هاپتوگلوبین پس از فعالیت در معرض غلظت بالای آلاینده ها 86/23 درصد کاهش یافت، اما این کاهش از لحاظ آماری معنی دار نبود (09/0 > P).
به نظر می رسد یک جلسه تمرین Interval در معرض غلظت بالای آلاینده ها نسبت به هوای سالم، بیشتر با همولیز سلول های قرمز خون در ارتباط است.