بررسی تاثیر دزهای کاهش یافته ایمازتاپیر در مراحل مختلف فنولوژی سویا (Glycine max) بر علف هرز توق (Xanthium strumarium

به منظور بررسی تاثیر دزهای کاهش یافته علف کش ایمازتاپیر در مراحل مختلف فنولوژی سویا بر علف هرز توق، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر مبنای طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار طی سال زراعی 89-1388 در ماهدشت کرج اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل دز علف کش ایمازتاپیر در پنج سطح (0، 25،50، 75 و 100 گرم ماده موثره در هکتار) و مرحله فنولوژی سویا در سه مرحله (دو، سه و چهار برگی) بودند. برازش داده ها با تابع لجستک نشان داد که کاربرد ایمازتاپیر در مرحله دو برگی سویا بیشترین تاثیر را در کاهش وزن خشک، ارتفاع، تعداد شاخه فرعی و وزن خشک بذر توق داشت، بطوری که ایمازتاپیر 89/9 گرم ماده موثره در هکتار در مرحله دو برگی سویا توانست وزن خشک توق را تا 50 درصد کاهش دهد. این میزان کاهش در مرحله سه برگی و چهار برگی سویا به ترتیب با کاربرد ایمازتاپیر با دز 84/42 و 67/61 گرم ماده موثره در هکتار بدست آمد. علاوه بر این، نتایج نشان داد که تفاوت چندانی بین دزهای 75 و 100 گرم ماده موثره در هکتار ایمازتاپیر در کنترل توق وجود نداشت. بنابراین دز کاهش یافته 75 گرم ماده موثره در هکتار نیز در مرحله دو برگی سویا می تواند بخوبی توق را کنترل کند. بیشترین عملکرد دانه سویا (3327 کیلوگرم در هکتار) نیز با کاربرد ایمازتاپیر در مرحله دو برگی سویا بدست آمد.