مطالعه تطبیقی تجربه فرهنگی تربیت مدرس در ایران و آلمان

پژوهش حاضر با هدف ارائه راهکارهایی برای اصلاح برنامه درسی تربیت مدرس دانشگاه در ایران صورت گرفته است. مدرسان دانشگاه، معمولا متخصصان رشته خود هستند و اغلب به دلیل دستاوردهای پژوهشی خود استخدام می شوند، ارتقاء می یابند و توجه خاصی به توانایی آموزشگری آنان نمی شود. در شرایط غفلت از این مهم در برنامه درسی آموزش عالی، استادان دانشگاه، تجربیات فرهنگی ای را کسب می کنند که به نوعی شیوه تدریس را به آنان آموزش می دهد. از این رو، مطالعه ای تطبیقی در خصوص تجربه فرهنگی تربیت مدرس در آموزش عالی ایران با یک کشور توسعه یافته (آلمان) انجام شده و بر رشته ریاضی تمرکز شده است. مکان مطالعه در ایران، دو دانشگاه خوارزمی و شهید بهشتی و در آلمان، دانشگاه هامبورگ بوده است.
این مطالعه به روش کیفی انجام گرفته و داده های آن از طریق مصاحبه و مشاهده بر روی تعدادی از استادان و دانشجویان دکتری در دو کشور محل مطالعه جمع آوری و از طریق کدگذاری و مقوله بندی تحلیل شده است. در انتها تفاوت تجربیات فرهنگی در چهار مقوله اصلی چشم انداز حرفه ای دانشجویان، نقش برنامه درسی دوره دکتری در آماده سازی مدرسان آینده آموزش عالی، ارتقاء فارغ التحصیلان دوره دکتری به رتبه مدرسی دانشگاه و توسعه دانش تدریس در میان مدرسان آموزش عالی، گزارش شده است. همچنین با توجه به فرهنگ تربیت مدرس در ایران، راهبردهایی به منظور اصلاح برنامه درسی تربیت مدرس پیشنهاد شده است.