بررسی تاثیر لورازپام در کاهش میزان تهوع و استفراغ حاد و تاخیری در بیماران دریافت کننده شیمی درمانی: کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور

تهوع و استفراغ از شایعترین عوارض شیمی درمانی است که برای غلبه بر آن داروهای متفاوتی از جمله متوکلوپرامید استفاده می شود. بنزودیازپین ها گروه دیگری از داروها هستند که نقش آنها به روشنی در کاهش استفراغ و یا تهوع روشن نشده است و توصیه های متفاوت و متناقضی در این زمینه وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی نقش بنزودیازپین ها از جمله لورازپام در کاهش تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی می باشد.
این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بوده که بر روی 70 بیمار که رژیم های شیمی درمانی آنها پتانسیل ایجاد تهوع و استفراغ بالایی داشت انجام شد در دو نوبت شیمی درمانی به بیماران علاوه بر داروهای متداول لورازپام یا پلاسبو تجویز شد. بیماران داروی لورازپام را از شب قبل از شروع شیمی درمانی تا سه روز بعد از اتمام شیمی درمانی هر 12 ساعت یک میلی گرم خوراکی دریافت می کردند.
در گروهی که لورازپام مصرف کرده بودند شدت تهوع حاد و تاخیری کمتری نسبت به گروه پلاسبو (دارونما) داشتند. همچنین لورازپام باعث کاهش تجویز دفعات مصرف متوکلوپرامید شده است.
در این مطالعه نشان داده شد که لورازپام می تواند باعث کاهش میزان تهوع و استفراغ در بیماران شیمی درمانی شود. لذا تجویز لورازپام برای این گروه بیماران توصیه می شود.