اثر سولفات روی بر عملکرد، اجزاء عملکرد و میزان روی و پروتئین دانه سه رقم گندم پاییزه در منطقه اقلید فارس

کمبود روی در گیاهان از طریق کاهش تولید مواد فتوسنتزی و اکسین موجب نقصان رشد، اجزاء عملکرد و عملکرد دانه گندم می گردد. به منظور تعیین اثر سولفات روی بر عملکرد، اجزاء عملکرد و میزان روی و پروتئین دانه سه رقم گندم پائیزه، آزمایشی در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان اقلید، با آرایش کرت های خرد شده به صورت بلوک های کامل تصادفی در سال زارعی 87-1386 به اجرا در آمد. فاکتور اصلی شامل سطوح، صفر، 30 و 60 کیلوگرم سولفات روی (حاوی 36 درصد روی) و فاکتور فرعی ارقام زرین، الوند و شهریار بود. نتایج نشان داد افزایش سطوح سولفات روی باعث افزایش معنی دار تعداد سنبله بارور در مترمربع، تعداد دانه در سنبله بارور، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، وزن خشک کل، شاخص برداشت و میزان روی و پروتئین دانه و کاهش تعداد پنجه غیر بارور و تعداد سنبله غیر بارور گردید. ارقام زرین و الوند به طور معنی داری تعداد سنبله بارور، وزن هزاردانه، عملکرد دانه، وزن خشک کل، شاخص برداشت و میزان روی و پروتئین دانه بیشتری و تعداد کمتری سنبله غیر بارور و تعداد دانه در سنبله بارور نسبت به رقم شهریار تولید نمودند. در سایر صفات اختلاف معنی داری بین ارقام دیده نشد. در این مطالعه بیشترین رشد رویشی، اجزاء عملکرد و عملکرد دانه با مصرف 60 کیلوگرم سولفات روی در هکتار در ارقام الوند و زرین (به ترتیب 10040 و 10030 کیلوگرم در هکتار) به دست آمد. بنابراین مصرف این مقدار سولفات روی در ارقام الوند و زرین برای تولید گندم در شرایطی مشابه، مناسب به نظر می رسد.