بررسی نقص بازداری و بازشناسی شناختی در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی

تحقیق حاضر به بررسی بازداری و بازشناسی شناختی در افراد مبتلا به وسواسی- اجباری و مقایسه این گروه با افراد بهنجار پرداخته است.
جامعه آماری این پژوهش افراد مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری در دامنه سنی 25 تا 45 ساله بود که بیمارستان ها و مراکز درمانی و مشاوره شهرستان اردبیل مراجعه کرده بودند. جامعه بهنجار این پژوهش نیز کلیه افراد بهنجار 25 تا 45 ساله شهرستان اردبیل بودند. با روش نمونه گیری در دسترس از هر گروه 40 نفر و در مجموع 80 نفر انتخاب شدند. کلیه این افراد از نظر سن، جنس و سطح تحصیلی با همدیگر جور شدند. ابزارهای این پژوهش آزمون استروپ و مقیاس حافظه وکسلر بود. نتایج با روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج پژوهش نشان داد که افراد وسواسی در بازداری شناختی به طور معناداری، ضعیف تر از افراد بهنجار عمل کردند. ولی بین افراد مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری و افراد بهنجار در متغیر بازشناسی شناختی تفاوت معناداری به دست نیامد.
افراد مبتلا به وسواس براساس نتایج در پردازش های شناختی بازداری به طور معناداری ضعیف تر از گروه کنترل عمل کردند.