مقایسه غلظت فاکتور مهار کننده لوکمیا در سرم و مایع مغزی - نخاعی کودکان مبتلا به مننژیت باکتریایی

مننژیت یکی از شایع ترین عفونت های سیستم عصبی مرکزی است که در اثر التهاب مننژ ایجاد می شود. فاکتور مهارکننده لوکمیا(LIF) به عنوان یک فاکتور التهابی قوی نیز محسوب می شود. مایع مغزی- نخاعی دارای فاکتورهای رشد و سیتوکاین ها است که تغییر در غلظت آنها در بیماری های نورولوژیکی دیده شده است. هدف از این تحقیق، مقایسه غلظت فاکتور مهارکننده لوکمیا در سرم و مایع مغزی- نخاعی در کودکان مبتلا به مننژیت باکتریایی و افراد سالم بود.
در این تحقیق غلظت کل پروتئین و میزان فاکتور مهارکننده لوکمیا در سرم و مایع مغزی- نخاعی افراد سالم و کودکان مبتلا به مننژیت باکتریایی به روش الیزا بررسی شد.
غلظت کل پروتئین در سرم در بیماران مبتلا به مننژیت باکتریایی و گروه کنترل به ترتیب 73/7 ±17/74 و 28/7 ±5/73گرم در لیتر بود که این اختلاف معنی دار نبود(P= 0.7) این مقدار در نمونه های مایع مغزی- نخاعی بیماران مبتلا به مننژیت و گروه کنترل به ترتیب 03/0±35/0و 05/0±34/0 گرم در لیتر محاسبه گردید (P=0.65). غلظت LIF در سرم بیماران و گروه کنترل به ترتیب 14/19 ±253 و 97/8 ±75/49 نانوگرم در میلی لیتر بود. (P<0.001) مقدارLIF در مایع مغزی – نخاعی در بیماران مبتلا به مننژیت باکتریایی و گروه کنترل به ترتیب 60/8 ±25/116 و 83/1 ±04/9 نانوگرم در میلی لیتر به دست آمد (P<0.001).
غلظت این فاکتور در سرم و مایع مغزی- نخاعی ممکن است اطلاعات تکمیلی در تشخیص افتراقی مننژیت فراهم کند. بنابراین به نظر می رسد که فاکتور مهارکننده لوکمیا به طور معنی داری در پاتوفیزیولوژی مننژیت نقش دارد.