قوانین رایج در مورد بیماری زبان آبی در اروپا، از ابتدا تا کنون

خشنامه 2000/75/EC ، قوانین و رویکردهای مرتبط با نحوه کنترل و ریشه کنی بیماری زبان آبی را مدون و مشخص میسازد، از جمله مقررات مربوط به ایجاد مناطق حفاظت و نظارت و استفاده از واکسن علیه بیماری زبان آبی. در سالهای گذشته، تنها رخدادهای پراکنده از سروتیپ های خاصی از ویروس بیماری زبان آبی در اروپا ثبت شده است. با این حال، پس از تصویب بخشنامه، و بهویژه پس از رخداد سروتیپهای 1 و 8 ویروس بیماری زبان آبی در حوزه اتحادیه اروپا در سال 2006-2007 ،عفونت به شکل گستردهتری در اتحادیه اروپا در آمده و پتانسیل بومی شدن در برخی مناطق خاص را پیدا کرده است. مقررات واکسیناسیون علیه بیماری زبان آبی که در دستورالعمل 2000/75/EC آمده است بر اساس تجربیات استفاده از به اصطلاح "واکسنهای زنده تغییر یافته"، و یا "واکسنهای زنده تخفیف حدت یافته" بوده که که در زمان تصویب دستورالعمل، تنها واکسنهای در دسترس بودند. استفاده از چنین واکسنها ممکن است منجر به گردش نامطلوب ویروس واکسن در منطقه و نیز در حیوانات واکسن نخورده شود. در سالهای اخیر واکسنهای غیر فعال، که فاقد اینگونه خطرات برای حیوانات واکسن نخورده هستند، معرفی شده اند. استفاده گسترده از این واکسن در طی برنامه های واکسیناسیون، منجر به بهبود قابل توجهی در وضعیت بیماری شده است. در حال حاضر به طور گسترده پذیرفته شده است که واکسیناسیون با واکسن غیر فعال، ابزار ارجح برای کنترل بیماری زبان آبی و پیشگیری از این بیماری در اروپا است. به منظور حصول اطمینان از کنترل بهتر گسترش ویروس بیماری، نویسندگان این مقاله بر ضرورت اصلاح قوانین موجود در واکسیناسیون به منظور بهره گیری از پیشرفتهای اخیر تکنولوژیک در تولید واکسن تکیه دارند.