تغییرات هماتوبیوشیمیایی ناشی از بی حسی اپیدورال کمری با استفاده از بوپیواکائین به تنهایی و در ترکیب با برخی ضد دردهای خاص در گوساله بوفالو

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات تجویز بوپیواکایین به صورت تنهایی و نیز در ترکیب با فنتانیل و مدتومیدین برای ایجاد بی دردی اپیدورال کمری در پانزده گوساله بوفالو انجام گرفته است. پارامترهای هماتوبیوشیمیایی نظیر هموگلوبین PCV ،TLC ،DLC ،گلوکز، پروتئین تام، نیتروژن اوره، کراتینین،AST و ALT سرم بدنبال تجویز اپیدورال کمری از بوپیواکایین به تنهایی (گروه A ،(بوپیواکایین با فنتانیل (گروه B (و بوپیواکایین با مدتومیدین (گروه C) (با دوزهای به ترتیب 15/0میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، 15/0میلی گرم + 2 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و 15/0میلی گرم + 15/0 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) مورد اندازه گیری قرار گرفت. مطالعات خونی حاکی از کاهش غیر معنی دار هموگلوبین، PCV و TLC در گروه A و B و کاهش معنی دار در گروه C بود. شمارش تفریقی گلبولهای سفید بیانگر کاهش معنی دار (01.0 <p (لنفوسیت ها و در نتیجه افزایش در تعداد نوتروفیل ها در همه گروه بود. در میان پارامترهای بیوشیمیایی قند خون افزایش معنی داری پیدا کرده بود (01.0 <p .(افزایش معنی داری (05.0 <p (در فعالیت ALT در هر 3 گروه و (01.0 <p (در گروه C مشاهده شد. در حالی که تنها در گروه C فعالیت AST ،مقدار BUN و کراتینین سرم افزایش معنیداری (05.0 <p (نشان داد. با این حال، مقادیر به دست آمده در عرض 24 ساعت به سطح پایه ای پیش از تجویز دارو رسید.