بررسی زمینه های رواج عکاسی و انواع تبلیغات و شیوه های آن در دوره قاجار

عکاسی در سال 1255 - 1839 در دوره محمدشاه قاجار به ایران راه یافت و ناصرالدین میرزا ولیعهد با علاقه فراوان آن را فرا گرفت و در دوره پادشاهی اش نیز به عکاسی پرداخت و در ترویج آن کوشید. ورود سیاحان،وابستگان نظامی و سیاسی به همراه عکاسان و نمونه های عکس های اروپاییان با تجهیزات عکاسی، زمینه های رواج این فن و هنر را در دربار قاجار و برخی شهرها فراهم نمود. از سویی تمایل دربار و افراد سرشناسبرای تثبیت تصاویرشان بر این مساله افزود. با رونق سفارشات مختلف، عکاسخانه های مختلف در پایتخت وبرخی شهرها دایر و عکاسان نیز به شیوه های متنوع جهت معرفی و رونق کار خود به تدریج شروع به تبلیغاتنمودند. در نمونه های این تبلیغات معمولا آدرس عکاسخانه، نام عکاس همراه با تصاویر یا عناصر تزئینیوغیره برای اطلاع عموم به چاپ می رسید. از نمونه های تبلیغاتی می توان به کارت ویزیت، اعلان های دیواری،نشان های تبلیغاتی، انتشار آگهی در روزنامه ها یا ممهورکردن پشت عکس های چاپ شده، اشاره نمود. کلیهمواد تبلیغی مورد اشاره متناسب با وضعیت چاپ در دوره قاجار به صورت سیاه و سفید منتشر شدهاست. به کارگیری عناصر تصویری و تزئینی غیرایرانی که هم زمان در اروپا به چاپ می رسید در برخی انواعتبلیغات به وفور دیده می شود، این نمونه ها به شدت تحت تاثیر نمونه های وارداتی است ولی گاه با ترکیبعناصر تصویری و تزئینی و نوشتار ایرانی همراه بود. هدف این مقاله بررسی زمینه های رواج عکاسی و درپی آن بهره گیری از شیوه های تبلیغاتی، بررسی اشتراکات عناصر بصری استفاده شده در انواع تبلیغات،شیوه طراحی، تایپوگرافی،(حروف نگاری) نماد و نشانه های به کار رفته در آن ها است. شیوه تحقیق این مقالهتوصیفی- تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات آن کتابخانه ای است.