رابطه رشد زبان بیانی و مهارت های اجتماعی در کودکان 4 تا 6 ساله فارسی زبان

اکتساب گفتار و زبان یکی از مهم ترین مولفه های رشد است که تعامل اجتماعی نقش بنیادی را در این فرایند ایفا می کند. تحقیقات اخیر نشان داده است که توانایی های زبانی کودک ارتباط نزدیکی با مهارت اجتماعی وی دارد. هدف از این پژوهش بررسی وجود ارتباط بین رشد زبان بیانی و ابعاد مهارت های اجتماعی در کودکان چهار تا شش ساله فارسی زبان بود.
در این پژوهش، 123کودک 6-4 ساله 76 پسر و 47 دختر که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، از بین کلیه مهدکودک های شیراز، انتخاب شدند. انتخاب مهدکودک ها براساس نمونه گیری خوشه ایصورت گرفت. از این کودکان آزمون رشد زبان و مقیاس نظام درجه بندی مهارت های اجتماعی که شامل دو فرم معلم و والدین است،گرفته شد. داده های حاصله با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
ارتباط مثبت و معنی داری بین زبان بیانی و ابعاد مهارت های اجتماعی مشاهده شد(p<0/001) ولی ضرایب همبستگی بین تحول زبان بیانی و ابعاد مهارت های اجتماعی فرم والدین، ضعیف تر از فرم معلمان بود(p=0/031). همچنین، بین نظرات معلم و والدین همبستگی معنی داری وجود نداشت(p=0/27).
با توجه به نتایج، رشد زبان بیانی با رشد مهارت های اجتماعی افزایش می یابد. از طرفی در ارتباط با ضعیف بودن این رابطه از دیدگاه والدین می توان به عدم پویایی آن و شرایط متفاوت محیط خانه و محیط آموزشی در امر تعلیم و تربیت کودکان اشاره کرد.