بررسی رابطه بین میزان افت شنوایی و توانایی استریوگنوز دهانی در کودکان کم شنوا و بهنجار 5 ساله

استریوگنوز دهانی توانایی شناسایی اشیاء و جایگاه آنها در دهان است و در تولید صداهای گفتاری، ایفای نقش می کند. از آنجا که کودکان کم شنوا دارای مشکلات تولیدی هستند. از این رو پژوهش حاضر توانایی استریوگنوز دهانی کودکان پنج ساله کم شنوا با درجات متفاوت افت شنوایی را با کودکان گروه بهنجار مورد مقایسه قرار داد.
این مطالعه از نوع مقطعی، و به صورت غیرمداخله ای انجام شد. 40 کودک پنج ساله (30 کودک کم شنوا و 10کودک بهنجار) انتخاب شدند. این کودکان با استفاده از آزمون تشخیص شکل از لحاظ توانایی استریوگنوز دهانی مورد مقایسه قرار گرفتند. برای تحلیل از آزمون من ویتنی استفاده شد.
میانگین پاسخ های درست آزمودنی ها در توانایی استریوگنوز دهانی در گروه های بهنجار و کم شنوای شدید با p=0/01 و در گروه های بهنجار و کم شنوای عمیق با p=0/05، دارای تفاوت معنی دار بود. بین میانگین پاسخ های درست آزمودنی ها در توانایی استریوگنوز دهانی در گروه های کم شنوا در مقایسه با یکدیگر تفاوت معنی دار وجود نداشت. همچنین میانگین زمان تشخیص درست آزمودنی ها به اشکال در گروه های بهنجار و تمامی گروه های کم شنوا، تفاوت معنی دار مشاهده نشد.
یافته های پژوهش نشان می دهد که کودکان کم شنوا در مقایسه با کودکان بهنجار استریوگنوز دهانی مناسبی ندارند که این بدعملکردی می تواند عامل مشارکت کننده در اختلالات تولیدی به علت ارسال نامناسب بازخورد حس عمقی در این کودکان باشد.