تصویرهای اشاری (بینامتنی) مرگ در شعر خلیل حاوی

تصویرهای اشاری تصویرهایی هستند که شاعر با استفاده از متون دیگر به آفرینش آن ها پرداخته است و تجربه های ادبی خویش را برای رساندن معنی مقصود خویش به کار بسته است. در نظام های مفهومی پژوهش های نقدی معاصر این مفهوم با نام هایی چون بینامتنیت، فراخوانی شخصیات، به کارگیری میراث ونقاب نمایان شده وهمه ی آن ها را شامل می شود.
این پژوهش بر آن است تا با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی آنچه را که شاعر معاصر لبنانی خلیل حاوی از مصادر میراث عربی وجهانی به کار برده تا به کمک آن ها تصاویر اشاری خود را درباره ی مرگ و مفاهیم و مسائلی که به آن مربوط است بیافریند، در حد توان بررسی و از آن ها پرده بردارد. نتایج بحث گویای آن است که اشعار خلیل حاوی مالامال از اندیشه ی برخاسته از میراث ادب عربی، اسطوره های بومی و غیربومی با بهره گیری از الگوهای ادبیات عربی و جهانی (متنبی، معری، جبران خلیل جبران، الیوت و لورکا) و متون دینی (انجیل و قرآن کریم) می باشد که شاعر با خلاقیت این متون را در تار و پود شعر خویش جای داده و با تبدیل آن ها به جزئی از شعر خود به نوآوری سبکی و مضمونی همت گماشته است.