خصوصیات دموگرافیک و بالینی بیماران مبتلا به پاراپسوریازیس در تهران، ایران

پاراپسوریازیس نوعی درماتوز مزمن ایدیوپاتیک نادر می باشد که با پلاک های گرد یا بیضوی، قرمز و پوسته ریزی دهنده و خارش دار در اندام ها و تنه تظاهر می یابد و به لحاظ اندازه ضایعات به دو نوع با پلاک کوچک و با پلاک بزرگ تقسیم می شود. شناخت وضعیت دموگرافیک بیماری در اطلاع داشتن از گروه های در معرض خطر بیشتر که مستعد لنفوم های پوستی با مرگ ومیر بالا هستند، می تواند به تخصیص صحیح خدمات سلامت کمک کند.
روش اجرا: در این مطالعه ی مقطعی گذشته نگر، بیماران مبتلا به پاراپسوریازیس مراجعه کننده به بیمارستان رازی در بین فرودین 82 تا اسفند 88، مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه 320 بیمار مبتلا برای متغیرهایی نظیر سن، جنس، محل سکونت، محل ضایعه و زیرگروه بالینی با استفاده از برگه های آسیب شناسی پرونده ی بیماران جهت به دست آوردن شیوع بیماری مورد بررسی قرار گرفت.

در این مطالعه 4/53% بیماران زن بودند. پیک سنی بیماری در افراد 20 تا 50 ساله و میانگین سن بیماران 3/43 سال بود. 85% بیماران ساکن شهر تهران بودند. 1/88% بیماران ضایعه پلاک بزرگ و 9/11% بیماران ضایعات پلاک کوچک داشتند. شایع ترین محل ضایعات بیماری به ترتیب تنه (4/53%) و اندام ها (7/38%) بود.

بر اساس یافته های به دست آمده، مشخص شد که پاراپسوریازیس عمدتا در زنان میانسال و در ناحیه ی تنه و اندام ها مشاهده می شود و اکثرا از نوع پلاک بزرگ می باشد.