اثر سوکروز بر میزان بقای فولیکول ها و وقوع مرگ سلولی برنامه ریزی شده پس از انجماد شیشه ای بافت تخمدان موش صحرایی

هدف از این مطالعه بررسی اثر سوکروز بر میزان زنده ماندن فولیکول ها و شیوع مرگ سلولی برنامه ریزی شده در بافت تخمدان موش صحرایی پس از انجماد شیشه ای بود.

تخمدان موش های صحرایی 5 هفته ای پس از خارج شدن از بدن به سه گروه کنترل (غیر انجمادی)، انجمادی VI (اتیلن گلیکول + دی متیل سولفوکساید) و VII (اتیلن گلیکول+ دی متیل سولفوکساید+25/0 مول در لیتر سوکروز) تقسیم شد. پس از مرحله انجماد و ذوب، تخمدان ها حدود نیم ساعت انکوبه و بلافاصله در محلول بوئن تثبیت و سپس به صورت سریالی برش زده شد. به منظور بررسی ریخت شناسی بافت و نیز شمارش تعداد فولیکول های دچار مرگ سلولی برنامه ریزی شده، قطعات به ترتیب رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین و ایمونو هیستوشیمی تیمار شده با آنتی بادی anti-active & pro caspase 3 انجام شد.

مطالعات آماری نشان داد که میزان سالم ماندن فولیکول های در حال تکوین به استثنای فولیکول های بدوی بین گروه های انجمادی و کنترل یکسان است. فولیکول های بدوی سالم در گروه های انجمادی ضمن کاهش معنی دار در مقایسه با کنترل، تفاوت معنی داری را بین خود نشان ندادند. بر خلاف فولیکول های سالم، فولیکول های مرده در همه مراحل مختلف تکوینی، افزایش معنی داری را در دو گروه انجمادی نسبت به کنترل نشان دادند. هر چند که این اختلاف بین گروه های انجمادی معنی دار نبود. در گروه های انجمادی، فولیکول های دچار مرگ سلولی برنامه ریزی شده نیز در تمامی مراحل به غیر از آنترال افزایش معنی داری را نسبت به کنترل نشان دادند. بین دو گروه انجمادی نیز به غیر از مرحله فولیکولی پرآنترال (VI: 003/0 ± 95/1 درصد و VII: 02/0 ± 12/4 درصد، 037/0P<) میزان فولیکول های دچار مرگ سلولی برنامه ریزی شده یکسان بود.

این نتایج نشان می دهد که حضور سوکروز یا عدم حضور آن در فرآیند انجماد شیشه ای تخمدان موش صحرایی، به خصوص برای حفظ فولیکول های بدوی و اولیه که در فرآیند پیوند از اهمیت خاصی برخوردار است تفاوت چندانی را ایجاد نمی کند.