مهاجرت قبایل عرب به آسیای مرکزی و پی آمدهای آن در قرون اولیه هجری

یکی از آثار فتوحات اعراب در آسیای مرکزی، مهاجرت برخی از اعراب جزیره العرب به مناطق تازه فتح شده بود. با وجود این که اندیشه اسکان دائمی اعراب در شرق به نخستین دوره فتوحات بازمی گشت اما در دوره امویان، به این امر بیشتر توجه می شد. حضور مهاجران در منطقه شرق، حفاظت از سرزمین های فتح شده را آسان تر می کرد. هم چنین می توانست زمینه های لازم برای افزایش جمعیت و تامین نیروی جنگی برای فتوحات بعدی در مشرق را فراهم سازد. مهاجرت اعراب هرچند به ظاهر انگیزه نظامی داشت، اما بی تردید، ریشه های اقتصادی و سیاسی نیز در آنها موثر بود. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای درصدد بررسی عوامل موثر در اسکان قبایل عرب در آسیای مرکزی و پی-آمدهای گوناگون آن تا اواسط قرن دوم هجری (فروپاشی امویان) است.