ارزیابی پتانسیل لهیدگی در مسیر تونل انتقال آب کرج-تهران با استفاده از روش کرنش بحرانی

تونل انتقال آب کرج به تهران از پروژه های سیستم انتقال آب در شمال ایران، است که در دو قطعه مجزا با ماشین حفاری تونل (TBM) در حال انجام است. موضوع این پژوهش، قطعه دوم تونل انتقال آب کرج به تهران است که با طول تقریبی 14 کیلومتر در مسیر خود، به طور عمده از سنگ های آذرآواری و آذرین با سن ائوسن عبور می کند. با توجه به بررسی های زمین شناسی و زمین شناسی مهندسی صورت گرفته در این قطعه، مجموعا در محدوده بررسی شده 20 واحد زمین شناسی مهندسی مجزا قابل تفکیک هستند. ابتدا رده بندی توده های سنگی در این 20 واحد انجام شده است و سپس پارامترهای مقاومتی و مهندسی توده سنگ بر اساس این تقسیم بندی، تعیین شده اند. با به کارگیری روش استرین بحرانی که ترکیبی از مدل های عددی و معادله های تجربی است، پتانسیل لهیدگی به دلیل زیاد بودن سربار (تا 800 متر) و هم چنین حضور زون های گسله و خرد شده در مقطع بحرانی مسیر تونل ارزیابی شده است. با استفاده از معادلات سینک (2006) و بارتون (2002) استرین بحرانی توده سنگ محاسبه شده و سپس با استفاده از برنامه Phase2 میزان هم گرایی تونل به دست آمده است که بر اساس این دو مقدار، شاخص لهیدگی نیز محاسبه شده است. بر اساس این شاخص، درجه لهیدگی در مسیر تونل مذکور تعیین گردیده است. نتایج به دست آمده حاکی از درجه لهیدگی زیاد در زون های خرد شده و شکسته شده در مسیر این تونل است.