اثر افزودن آنزیم بر انرژی قابل سوخت وساز ظاهری تعیین شده به روش جیره کامل در برخی از واریته های گندم درجوجه های گوشتی

این آزمایش به منظور ارزیابی انرژی قابل سوخت و ساز پنج واریته گندم شامل الوند، زرین، سبلان، سرداری و آذر2 در شرایط حضور و عدم حضور آنزیم (مولتی آنزیم کربوهیدراز کیمین) انجام گرفت. ترکیبات شیمیایی به روش های استاندارد تعیین شد و مقادیر انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری تصحیح شده برای ازت(AMEn)، 5 واریته گندم در 10 جیره غذایی حاوی 62% انواع واریته های گندم با دو سطح آنزیم (صفر و 2/0 گرم در کیلوگرم) در جیره های غذایی بر پایه گندم-سویا با استفاده از 60 قطعه جوجه گوشتی نر با میانگین وزنی 32/3±751 گرم و بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سن 21 الی31 روزگی تعیین شد. مقادیر AMEn دانه های گندم تحت تاثیر واریته قرار نگرفت و بین 25/3120 تا 29/3191 کیلوکالری در کیلوگرم متغیر بود. بالاترین میزان AMEn در واریته زرین و کمترین آن در واریته سبلان مشاهده شد و میانگین مقدار AMEn واریته های دانه گندم برابر 37/23 ±07/3150 کیلوکالری در کیلوگرم بود. مقادیر AMEn بطور معنی داری تحت تاثیر افزودن آنزیم قرار گرفت(01/0> P) و افزودن آنزیم به جیره ها به طور متوسط سبب افزایش 45/11 درصدی AMEn واریته های دانه گندم شد. اثرات متقابل بین واریته دانه گندم و افزودن آنزیم معنی دار نبود. تجزیه و تحلیل رگرسیون چند متغیره به منظور تخمین AMEn از روی ترکیبات شیمیایی منجر به تولید معادله EE15/144 + Ash 52/986- 03/4827 = AMEn با ضریب تبیین 99/0 شد. این آزمایش نشان داد کاربرد آنزیم های تجزیه کننده پلی ساکاریدهای غیرنشاسته ای بطور واضحی سبب افزایش مقادیر انرژی قابل سوخت وساز میگردد.