نقش تلومر در سلول و اختلال در عملکرد آن و تومورزایی

تلومر شامل توالی ویژه ای از DNA و پروتئین های غیر نوکلئوزومی متنوعی می باشد که برای بقای کروموزوم ضروری است. تلومر انتهای کروموزوم ها را محافطت می نماید، اما همچنین می تواند مانع از بیان ژن های مجاور شود که اثر موقعیتی نامیده می شود. تلومر یک ساختمان دینامیک بین دو حالت باز و بسته دارد. محافظت از انتهای کروموزوم جهت جلوگیری از شناسایی به عنوان نقطه ی شکسته شده ی DNA از وظایف اساسی تلومر است. وجود تلومر و طول آن دو عامل مهم تعیین کننده در اتصال کروموزوم ها به غشای هسته در میوز می باشد. مطالعات بیشتر در زمینه ی خصوصیات عوامل اپی ژنتیک در مورد طول تلومر، منجر به فهم بهتر از تنظیم و نقش آن در سرطان های انسانی خواهد گردید. در مجموع، به نظر می رسد که اختلال در عملکرد تلومر بیش از طول تلومر به تنهایی، ممکن است در مورد پاتوژنز و تشخیص سرطان ها آگاهی ایجاد نماید.