بررسی رابطه ناپایداری ستون فقرات کمری با اسپوندیلولیستزیس شدید دژنراتیو

اسپوندیلولیستزیس به تغییرات دژنراتیو در ستون مهره ها اطلاق می گردد که در موارد شدید با افزایش شیب ساکروم همراه است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه ناپایداری ستون فقرات کمری و شیب ساکروم با اسپوندیلولیستزیس شدید دژنراتیو انجام گردید.
مطالعه به صورت مقطعی و آینده نگر در بیماران با درد کمر مراجعه کننده به بیمارستان های شفایحیاییان و سینا در مدت 18 ماه (از فروردین 1389 الی مهر 1390) انجام شد. سه ماه کمردرد متناوب یا دایم و سابقه اولین کمردرد از یک سال قبل که حداقل دو حمله کمردرد ناتوان کننده داشته باشد از معیارهای ورود بود. بیماران باردار از مطالعه خارج شدند. نسبت جابه جایی مهره در حالت دینامیک، به اندازه جسم مهره بر اساس درصد مشخص شد که بالاتر از هشت درصد، ناپایداری کمری تلقی گردید. میزان چرخش بیش تر از 11 درجه غیرطبیعی در نظر گرفته شد.
52 بیمار با میانگین سنی 49/9±35/38 سال (30 مرد، 22 زن) وارد مطالعه شدند. میانگین ایندکس توده بدنی برابر 2kg/m59/4±01/23 بود. مقدار میانگین جابه جایی مهره در30 نفر غیرطبیعی بود. از نظر چرخش زاویه ای 12 بیمار (77 درصد) در گروه بیش تر از 11 درجه قرار داشتند. ایندکس لگنی در گروه جابه جایی طبیعی با گروه با جابه جایی غیرطبیعی اختلاف آماری معنی داری نداشت (443/0P=). هم چنین میانگین ایندکس لگنی در گروه با چرخش زاویه ای طبیعی 97/55 درجه و در گروه با جابه جایی بیش تر از 11 درجه برابر 58/53 درجه بود که اختلاف آماری معنی داری نداشت (556/0P=).
نتایج نشان داد دژنراسیون دیسک ارتباطی با شیب ساکروم ندارد. شیب ساکروم بالا هر چند باعث تشدید اسپوندیلولیستزیس می گردد ولی در بروز اسپوندیلولیستزیس دژنراتیو شدید نقشی نداشته و باید علل دیگری را در این زمینه جستجو نمود.