تاثیر پلی اکریل آمید و ماده آلی بر سه نمایه پایداری ساختمان در دو خاک ریز و متوسط بافت با تعداد تر و خشک شدن متفاوت

نمایه های متفاوتی نظیر پایداری خاکدانه ها در آب (WAS)، میانگین وزنی قطر خاکدانه در شرایط خیس شدن سریع (MWDf) و رس قابل پراکنش (DC) برای توصیف پایداری خاکدانه ارایه شده اند. پلی اکریل آمید (PAM) در اصلاح ساختمان خاک به طور گسترده به کار رفته است. از اهداف این پژوهش، بررسی استمرار تاثیر PAM بر نمایه های ذکر شده در دو نوع خاک ریز و متوسط بافت بود. آزمایش به صورت گلدانی با سه تیمار شامل پلی اکریل آمید آنیونی(P) در سه سطح 0، 10 و 30 میلی گرم بر کیلوگرم خاک، ماده آلی (OM) به صورت کود دامی پوسیده در دو سطح 0 و 5 درصد وزنی و چرخه تر و خشک شدن (N) در پنج سطح به تعداد 1، 3، 5، 10 و 15 مرتبه اجرا شد. تغییرات متوسط رطوبت در گلدانها در هر چرخه بینFC (معادلkPa 25) و FC 5/0 متغیر بود. آزمایش به صورت فاکتوریل 5×3×2 در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. خاک گلدانها در شرایط آزمایشگاه در دمای حدود 25-22 درجه سلسیوس نگهداری شدند. بیشترین مقدار WAS و MWDf در هر دو خاک مربوط به سطح 5% ماده آلی و30 میلی گرم PAM بر کیلوگرم بود. در سطوح یاد شده در مقایسه با شاهد (PAM و ماده آلی صفر)WAS نزدیک به 28/3 برابر در خاک لوم شنی و 4/2 برابر در خاک لوم رسی افزایش داشت. اوج تاثیر PAM در خاک متوسط بافت پس از سه مرتبه اعمال چرخه تر و خشک شدن ظاهر شد و طی چرخه های بعدی کاهش یافت. تاثیر PAM بر WAS و MWDf در خاک ریز بافت تا چرخه پانزدهم به طور خطی بالا رفت و کاهش نداشت. تاثیرپذیری DC از PAM در جهت عکس WAS و MWDf بود. ماده PAM به عنوان یک اصلاح کننده کارایی بالایی در بهبودی پایداری خاکدانه ها در هر دو خاک از خود نشان داد.