تحریم، ابزار تهدید نرم اقتصادی

ساختار کنونی نظام بین الملل که بر مبنای قدرت بالفعل واحدهای سیاسی شکل یافته است، پیوندی ناگسستنی میان توانمندی هر بازیگر در عرصه داخلی و بین المللی دارد. به عبارت دیگر هر واحد سیاسی که بتواند بر توانمندی های خود در سطح ملی، منطقه ای و جهانی بیفزاید و از امکانات درونی و ذاتی خود برای تقویت حضور خویش در عرصه بین الملل به بهترین نحو استفاده کند، در ساختار هرمی شکل نظام بین الملل، جایگاه برتری خواهد داشت. بدیهی است هر دولتی که بتواند در این ساختار به راس هرم نزدیک تر شود می تواند به اشاعه هنجارها و ارزش های موردنظر خود بپردازد و با حاکم کردن این هنجارها و ارزش ها در راه تحقق اهداف و منافع خویش دست یابد. براین اساس مخالفت غرب و در راس آن امریکا با جمهوری اسلامی ایران را که هر روز شاهد موفقیتی جدید در عرصه علم و پیشرفت است می توان در این چارچوب تفسیر کرد.