بررسی ریشه های انحراف در مواضع سیاسی منافقین

سازمان مجاهدین خلق(منافقین) یکی از سیاه نامه ترین گروه هایی است که در طی بیش از نیم قرن اخیر در تاریخ سیاسی ایران به منصه ظهور رسید. به تحقیق نمی توان هیچ گروه، حزب یا حرکت سیاسی را یافت که تا این حد حیات سیاسی خود را در اعوجاج، سردرگمی، تزلزل مبانی اندیشه و اعتقاد، تغییر ماهوی رفتار و اهداف سیاسی و هنجارشکنی عرف سیاسی سپری کرده باشد. در مطالعه نقطه پیدایش و سیر ظهور این سازمان آنچه بیش از هر مسئله دیگر مهم به نظر می رسد ابتنای اعتقادات بنیادی آن بر شالوده ای از تفکرات مارکسیستی است. این مبنای نادرست که در تحلیل مفاهیم مذهبی سازمان از قرآن و متون دینی نیز به آن استناد می جستند سرمنشا انحراف منافقین گشت. در واقع، دوری منافقین از روحانیت اصیل که آبشخور حقیقی اسلام ناب است و در آن زمان در شخصیت امام خمینی(ره) تبلور یافته بود و رجوع به منابعی نامتقن، سرنوشت سیاه آنان را رقم زد. این مقاله در نظر دارد با تمرکز بر این انحراف عقیدتی و تحلیل اندیشه های ناسفته سازمان با استناد به مکتوبات و اظهارات اعضای همراه یا گسسته از آن، به ریشه یابی و تحلیل رفتار سیاسی متناقض و نامتعارف منافقین از بدو پیدایش تا مقطع پایانی جنگ تحمیلی بپردازد.