تاثیر آموزش ارتقای سلامت بر شیوه زندگی دانش آموزان مقطع دبیرستان

امروزه بهبود شیوه زندگی و ارتقای سلامت یک نیاز اساسی برای جامعه بشری است. از عواملی که این نیاز را به ویژه در زمان نوجوانی محسوس تر می کند، افزایش بیماری های مزمن، عوارض و ناتوانی های ناشی از عادات رفتاری نادرست و غیر بهداشتی است. این مطالعه با هدف تاثیر آموزش ارتقای سلامت بر شیوه زندگی دانش آموزان دبیرستان های شهر زاهدان انجام شده است.
مطالعه حاضر، از نوع نیمه تجربی است و جامعه آماری آن دانش آموزان دبیرستان های شهر زاهدان درسال تحصیلی 90-89 بودند که از بین آنها 400 نفر به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مساوی تجربی و شاهد قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه 52 آیتمی شیوه زندگی ارتقا دهنده سلامت واکر و پندر شامل 6 بعد از شیوه زندگی بود که توسط هر دو گروه تکمیل گردید. سپس به گروه تجربی آموزش هایی در رابطه با ابعاد شیوه زندگی در سه جلسه به همراه دفترچه آموزشی داده شد و 3 ماه بعد مجددا پرسشنامه توسط هر دوگروه تکمیل گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل گردید.
میانگین نمرات ابعاد شیوه زندگی گروه تجربی بعد از آموزش در ابعاد تغذیه (4/4±5/24)، رشد معنوی (4±5/24)، مسوولیت در قبال سلامتی (8/4±5/20)، ارتباط بین فردی (6/3±2/26)، اداره استرس (4±1/22) و فعالیت فیزیکی (5±8/22) نسبت به گروه شاهد به ترتیب با مقادیر (2/4±3/24) و (8/3±3/24) و (2/5±7/20)، (9/3±2/26)، (5±21)، (4/5±7/21) تفاوت آماری معناداری نداشت. میانگین فعالیت فیزیکی دختران بعد از آموزش (9/4±2/24) نسبت به پسران (1/5±5/21) افزایش یافته بود (000=P).
به نظر می رسد برای تغییر در شیوه زندگی نوجوانان، داشتن آگاهی کافی نیست و باید تدابیر دیگری برای تغییر رفتار اندیشید. تغییر در شیوه زندگی نیاز به فرصت های بیش تر، ایجاد انگیزه و امکانات لازم در جامعه دارد.