مهندسی براندازی نرم مبتنی بر مشروعیت زدایی

براندازی نرم از طریق ایجاد بحران مشروعیت، یکی از روش های تغییر رژیم به دور از رویکردهای نظامی که عمدتا مقاومت برانگیز است، تلقی شده و به صورت نامحسوس، تدریجی و زیربنایی شالوده های حقانیت و مقبولیت نظام سیاسی را تضعیف و تخریب می سازد. در این راستا، پرسش اصلی به چگونگی تخریب مبانی مشروعیت بخش و زوال رضایت و اطاعت پذیری اتباع حکومت معطوف است که توسط مجریان براندازی نرم صورت گرفته و نظام سیاسی را ساقط می سازد. پژوهش حاضر با بهره گیری از نظریه «انطباق شناختی» و نقش آن در تغییر نگرش و سپس تغییر رفتار افراد جامعه هدف، به تشریح روش های مشروعیت زدایی اعم از القای ناکارآمدی دولت، انفصال نخبگان، کاهش مشارکت سیاسی، بی اعتبارسازی حکومت و تضعیف مبانی فرهنگی و ایدئولوژیک نظام سیاسی می پردازد. کارگزاران براندازی نرم با کاربست قواعدی چون مدیریت ادراکات و احساسات و تغییر ذائقه سیاسی، به براندازی رژیم اقدام می کنند.