ژیل دلوز: فراتر از نشانه شناسی پیرس

این مقاله به بررسی نقش نشانه شناسی چارلز سندرس پیرس، فیلسوف و ریاضیدان آمریکایی، در شکل گیری نخستین اثر برجسته ژیل دلوز درباره سینما، یعنی سینما 1: تصویر-حرکت، می پردازد؛ کتابی که در آن دلوز از نشانه شناسی پیرس فراتر می رود. نگارندگان نشان خواهند داد که چگونه دلوز در دومین اثر برجسته اش درباره سینما، یعنی سینما2: تصویر-زمان، شکل جدیدی از نشانه ها را پدید می آورد. دلوز در نخستین کتاب خود کوشیده بود تا طرح های نشانه شناسی پیرس را با بحث های فلسفی درباره دوره های سینمای کلاسیک ترکیب کند. او در کتاب دوم کوشید تا با الگوگیری از نشانه شناسی پیرس طرح هایی از نشانه شناسی جدید را درباره سینمای مدرن پدید آورد و، بدین طریق، از نشانه شناسی پیرس گذر کند. در این مقاله، نشانه های پیرس در سینما 1: تصویر-حرکت و الگوگیری دلوز در سینما2: تصویر-زمان را عرضه می کنیم تا نشان دهیم که چنین گذری برای دلوز نکته کلیدی برای فهم فلسفه است. این کار به او کمک می کند تا بر پایه نشانه شناسی پیرس و فلسفه زمان نزد برگسون به نشانه شناسی ویژه خود، یعنی اندیشه-نشانه، دست یابد، در حالی که تمایز کامل خود را با آنها حفظ می کند.