مقایسه نارسایی توجه و بازداری پاسخ در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، عقب مانده ذهنی و عادی

نتایج پژوهش های پیشین نشان داده که کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم و عقب مانده ذهنی دچار نارسایی هایی در کارکرد توجه و بازداری هستند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه نارسایی در کارکرد توجه و بازداری پاسخ در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، عقب مانده ذهنی و عادی انجام شد.
روش این پژوهش از نوع پس رویدادی است. تعداد 15 کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، 15 کودک عقب مانده ذهنی و 15 کودک عادی با آزمون عصب- روان شناختی استروپ و آزمون عملکرد مداوم مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها توسط آزمون های آماری تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون تعقیبی LSD و روش غیرپارامتریک کروسکال والیس با استفاده از نرم افزار SPSS 17 انجام شد.
در کارکرد توجه انتخابی (0001/0P<) و بازداری (0001/0P<) بین سه گروه مورد بررسی تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین مشخص شد که در مولفه آزمون عملکرد مداوم بین کودکان مبتلا به اوتیسم و عقب مانده ذهنی (535/0P<) تفاوت معناداری وجود ندارد اما بین کودکان مبتلا به اوتیسم و عادی (001/0P<) و عقب مانده ذهنی و عادی (0001/0P<) تفاوت معنادار است.
در مولفه های نارسایی توجه و بازداری پاسخ بین سه گروه مورد بررسی تفاوت معناداری وجود دارد و عملکرد کودکان عقب مانده ذهنی ضعیف تر از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم و عادی و نیز عملکرد کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ضعیف تر از کودکان عادی است.