بررسی رابطه وضعیت مسکن و ارتکاب جرم در آینده

در بحث پیشگیری از جرم، رابطه مسکن و جرم را از دو جهت می توان مورد توجه قرار داد:1-رابطه مسکن بزه دیده و جرم که موضوع بررسی «پیشگیری وضعی» است و در بحث «طراحی محیطی» به آن پرداخته می شود.
2-رابطه مسکن بزهکار و جرم که موضوع بررسی «پیشگیری اجتماعی» است و موضوع مورد نظر در این مقاله است.
به نظر می رسد با توجه به تاثیر محیط در رفتار انسان مسکن فرد به عنوان جزئی از محیط اجتناب ناپذیر، نمی تواند در رفتار او به طور کلی و ارتکاب رفتار مجرمانه از سوی او به طورخاص، بی تاثیر باشد. در مورد چگونگی تاثیر «مسکن» بزهکار در ارتکاب جرم از سوی او باید گفت که عامل مسکن نامناسب باعث ایجاد یا فعال کردن برخی عوامل موثر در جرم می شود، چنان که مجتمع های مسکونی و آپارتمان ها با فعال کردن عامل تقلید پذیری و یادگیری رفتار مجرمانه، خانه های نمور و کثیف به دلیل تمایل فرد به گذراندن وقت بیشتر در خارج از خانه، با فعال کردن عامل نداشتن خانواده منسجم و تاثیر هم نشینی های بد، خانه های فاقد تهویه مناسب با افزایش نقش آلودگی در ارتکاب اعمال نا بهنجار و... در ارتکاب جرم موثر خواهند بود. علاوه بر آن ها مسکن نامناسب با ایجاد احساس فقر در وجود فرد و تمایل او به بهتر کردن اوضاع، تاثیر فقر در رفتار مجرمانه را افزایش داده، باعث ارتکاب چنین رفتاری خواهد شد.