بررسی نقش ابتلا به تالاسمی ماژور با ناهنجاری های اسکلتی ستون فقرات

با توجه به عوارض شناخته شده ناهنجاری‌های اسکلتی ستون فقرات و اهمیت مطالعات اتیولوژیک در این بیماران و وجود گزارشات متناقض از نقش ابتلا به تالاسمی ماژور با این ناهنجاری‌ها، این تحقیق انجام گرفت.

تحقیق با طراحی همگروهی تاریخی روی تعداد 87 نفر فرد مبتلا به تالاسمی ماژور و تعداد 87 نفر مبتلا به تالاسمی مینور انجام گرفت. تشخیص بیماری مطابق استاندارد تشخیصی آنها بود و ناهنجاری‌های اسکلتی ستون فقرات افراد دو گروه با شاخص‌های کجی گردن، سر به جلو، نابرابری شانه، کایفوز، اسکولیوز، و لوردوز اندازه گیری و با آزمون کای‌دو مورد قضاوت قرار گرفت.

در میزان اختلاف کجی گردن و نابرابری شانه در دو گروه تالاسمیک ماژور و مینور تفاوت معنی‌داری وجود نداشت، اما بین میزان انحراف سر به جلو در گروه تالاسمیک ماژور با مینور تفاوت معنی‌داری مشاهده شد (05/0>p). بین میزان کایفوز دو گروه تالاسمیک ماژور و مینور تفاوت معنی‌داری وجود داشت (05/0>p). در رابطه با میزان اسکولیوز دو گروه نیز تفاوت معنی‌داری مشاهده شد (05/0>p). اختلاف معنی‌داری در میزان لوردوز دو گروه تالاسمیک ماژور و مینور یافت گردید (05/0>p).

به نظر می‌رسد که میزان بروز ناهنجاری های ستون فقرات در گروه بیماران تالاسمیک ماژور بیشتر از مینور است. بررسی تاثیر انجام تمرینات ورزشی در پیشگیری و درمان ناهنجاری‌های ستون فقرات را توصیه می‌نماید. واژگان کلیدی: ناهنجاری‌های ستون فقرات، تالاسمی ماژور، تالاسمی مینور.