اثر نظام های مختلف حاصل خیزی خاک بر عملکرد زیستی و تولید بذر یونجه یک ساله Medicago scutellata cv. Robinson

به منظور مطالعه اثر نظام های مختلف حاصلخیزی خاک بر عملکرد زیستی و حفظ ذخیره بذر خاک در یونجه یکساله رقم رابینسون (Medicago scutellata cv. Robinson) آزمایشی در سال زراعی 88-1387 بصورت طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در دو مکان، ایستگاه معاونت موسسه تحقیقات کشاورزی دیم (سرارود) و ایستگاه تحقیقات حاصلخیزی خاک ماهیدشت (کرمانشاه) در شرایط آبی اجرا شد. تیمارهای حاصلخیزی خاک در این تحقیق شامل شاهد (بدون کود) (1 T)، کود شیمیایی اوره + کود شیمیایی سوپر فسفات تریپل (2 T)، کود شیمیایی اوره + باکتری تسهیل کننده جذب فسفر (3 T)، کود شیمیایی اوره + قارچ میکوریزا (4 T)، کود شیمیایی اوره + مخلوط قارچ میکوریزا و باکتری تسهیل کننده جذب فسفر (5 T)، باکتری تثببیت کننده نیتروژن + کود شیمیایی سوپر فسفات تریپل (6 T)، باکتری تثببیت کننده نیتروژن + باکتری تسهیل کننده جذب فسفر (7 T)، باکتری تثببیت کننده نیتروژن + قارچ میکوریزا (8 T)، باکتری تثبیت کننده نیتروژن+ مخلوط قارچ میکوریزا و باکتری تسهیل کننده جذب فسفر (9 T) بودند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که در شرایط کشت آبی یونجه یکساله گونه اسکوتلاتا اختلاف معنی داری بین سیستم های مختلف حاصلخیزی خاک از نظر وزن ماده خشک در آغاز گلدهی وجود ندارد و به نظر می رسد برای مشاهده اثر نظام های حاصلخیزی خاک به زمان بیشتری احتیاج می باشد. بیشترین زیست توده تجمعی و بانک بذر خاک در تیمار 7 T به ترتیب به مقدار 3/7863 کیلوگرم در هکتار و 6/1056 غلاف در مترمربع بدست آمد. لذا می توان نتیجه گرفت که احتمالا کاربرد تیمار 7 T به دلیل تاثیر هم افزایی بر افزایش رشد یونجه یکساله باعث افزایش عملکرد ماده خشک و ذخیره بذر آن در خاک می گردد و نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی برتری دارد.