اثر متقابل زئولیت میانه و پلیمر طراوت A200 بر ظرفیت نگهداری آب و ضرایب مدل منحنی رطوبتی در یک بافت خاک سبک

در این مطالعه اثر زئولیت میانه و پلیمر طراوت A200 بر نگهداشت آب در یک خاک درشت بافت بررسی شد. زئولیت میانه در سطوح (2، 5 و 8 درصد) و پلیمر طراوت A200 در چهار سطح (2/0، 4/0، 6/0 و 8/0 درصد وزنی) به خاک اضافه و مخلوط شد. رطوبت خاک در مکش های 0 تا 1500 کیلوپاسکال در 8 نقطه تعیین شد. ضرایب منحنی رطوبتی خاک با برازش مدل کمبل (1974) بدست آمد. نتایج نشان داد که افزودن زئولیت و یا پلیمر طراوت A200 به بافت شنی باعث افزایش نگهداشت آب در مکش های مختلف و افزایش آب قابل استفاده می شود. کاربرد 8 درصدی زئولیت میانه ضمن بالابردن رطوبت در نقطه ظرفیت زراعی (FC) از 11% به 13% باعث افزایش آب قابل استفاده به میزان 2 درصد شد. همچنین افزودن 2/0 درصدی پلیمر A200باعث افزایش 6 درصد آب قابل استفاده شد. تغییر ضرایب شکل در مدل منحنی رطوبتی در پاسخ به افزودن همزمان زئولیت و پلیمر طراوت A200 نشان دهنده ی اثرهای جمع پذیر و تشدیدی آنها بود. با افزودن 5 درصدی زئولیت و با افزودن 2/0 درصدی پلیمر طراوت A200، ضریب e از 21/0 به 00/2 افزایش و ضریب از 37/7 به 40/5 کاهش یافت که متناظر با 7% افزایش در آب قابل استفاده است. کاربرد همزمان زئولیت میانه و پلیمر طراوت A200 می تواند حجم آب مورد نیاز گیاه را کاهش و یا طول دوره ی آبیاری را افزایش دهد و در مقایسه با کاربرد تنهای پلیمر ارزان تر بوده و احتمالا از خسارت ناشی از تورم محیط خاک به ریشه گیاه بکاهد.