آیا الگوی مصرف چربی با چاقی شکمی دختران نوجوان ارتباط دارد؟

نوجوانی یکی از دوره های بحرانی رشد محسوب می شود که در آن پتانسیل رشد افزایش می یابد. اضافه وزن و چاقی شکمی در دوران نوجوانی حتی مستقل از وضعیت چاقی در بزرگسالی، احتمال خطر بیماری های متابولیک را در سال های بعد افزایش می دهد. این مطالعه با هدف ارتباط بین الگوی مصرف چربی با چاقی شکمی در دختران نوجوان شهر تهران انجام شد.
210 دختر نوجوان دبیرستانی در گروه سنی 14-17 سال از دبیرستانهای دولتی شهر تهران وارد مطالعه شدند. اطلاعات الگوی مصرف چربی بوسیله تکمیل پرسشنامه های یک روز یادآمد و یک روز یادداشت خوراک 24 ساعته و بسامد مصرف منابع غذایی پرچربی گردآوری شد. شاخصهای تن سنجی شامل دور کمر، دور باسن هریک از نمونه ها طبق دستورالعمل استاندارد اندازه گیری شد و نسبت دور کمر به دور باسن (WHR) محاسبه شد. WHRبزرگتر یا مساوی 8/0 و WHR بیشتر یا مساوی صدک 95ام نیز به عنوان چاقی شکمی در نظر گرفته شد.
میانگین و انحراف معیار دورکمر 22/7 ±91/69 سانتی متر، دور باسن 04/9 ± 12/94 سانتی متر و WHR دختران نوجوان 41/0 ± 73/0 بود. 1/7% دختران بر اساس WHR بزرگتر یا مساوی با 8/0، چاقی شکمی داشتند اما بر اساس WHR بیشتر یا مساوی صدک 95ام، تنها در 2/5% دختران، چاقی شکمی گزارش شد. میانگین دریافت روزانه انرژی، چربی و درصد انرژی حاصل از چربی به ترتیب (kcal) 2044، (gr) 14/80، 29/34% بود. بین چاقی شکمی با بار مصرف هفتگی انواع خورش های چرب همبستگی مثبت و معنی دار وجود داشت. الگوی مصرف چربی در دختران نوجوان از کیفیت مناسبی برخوردار نبود. این مسئله ناشی از مصرف بیشتر منابع غذایی پرچربی مانند تنقلات پرکالری و پرچرب، غذاهای سریع و آماده و بعضی از اقلام گروه لبنیات می باشد. لذا ضرورت توجه به نوجوانان در برنامه های مداخله ای و آموزش برای ارتقاء سطح سلامت و بهبود وضعیت تغذیه ای بیش از پیش احساس می شود.