آلودگی شیر به بقایای آنتی بیوتیک ها طی جهل سال اخیر در ایران

آنتی بیوتیک ها به گروهی از داروها تعلق دارند که به داروهای ضدمیکربی موسومند و پنی سیلین، تتراسایکلین و آموکسی سیلین از جمله آن ها هستند. این دارو ها برای حذف یا مهار رشد باکتری ها مورد استفاده قرار می گیرند بدون اینکه زیان قابل توجهی به سلامت میزبان وارد آورند. زمانی که دارو به صورت تزریقی، موضعی یا خوراکی به انسان یا حیوان تجویز می شود مقداری از آن در بدن تجمع می یابد که به آن باقیمانده آنتی بیوتیک گفته می شود. این باقیمانده در خون، بافت های عضلانی و مایعات بدن نظیر شیر قابل تشخیص است و در صورت مصرف شیر حیوانی که مورد تجویز آنتی بیوتیک قرار گرفته است باقیمانده آنتی بیوتیک موجود در شیر می تواند برای مصرف کننده و صنایع تخمیری شیر زیان آور باشد. اولین مطالعه در مورد وجود باقیمانده آنتی بیوتیک ها در شیر در سال 1341 در کشور صورت گرفت و نتایج بررسی های بعد از آن نشان می دهد که روند آلودگی شیر به باقیمانده این داروها در طول چهار دهه یک روند افزایشی در کشور بوده است. با توجه به مخاطرات وجود باقیمانده آنتی بیوتیک در شیر چنین به نظر می رسد که وجود یک استراتژی موثر و کارا که دربرگیرنده ابعاد