بررسی رابطه سیر و سلوک عرفانی امام خمینی+ و حاکمیت دینی

در تلقی عمومی، طریق عارفان و منش سیاست مداران جمع ناشدنی می نماید؛ آن یکی تحنث و عزلت و دیگری رندی و زیرکی می طلبد. نه عارفان با خلوص خود، سیاست مداری موفق توانند بود و نه سیاست مداران به پاکی و زلالی، حکومت داری توانند کرد. این مقاله بر آن است تا با توصیف ویژگی های مشی حکومتی عارفی واصل نشان دهد می توان عادلانه حکومت کرد و بر معادلات جهان اثر گذاشت و درعین حال جز خدا را ندید و همه چیز را از او دانست. ضرورت کاوش در این موضوع به لحاظ معرفی مدل آسمانی حکومت روشن است. مسئله مقاله حاضر به لحاظ گونه شناسی (Typology)، توصیفی (Descriptive) است و در آن نسبت طریق عارفان و جایگاه حاکمیت دینی از منظر امام خمینی+ واکاوی می شود.