تمدن سازی و هنر زمینه ساز؛ تصمیمی موعودگرا، راهبردی فعال

امروزه در دنیایی زندگی می کنیم که در آن «هنر» شاهد انواع تعارضات در قول و عمل است و میان اندیشه های ناب در هنر با جلوه های جذاب آن در صحنه عمل، تفاوت هایی وجود دارد. نمونه ای از این تعارضات را می توان در نوع نگاه و تعامل ارزش های غربی با هنر دانست. در این نگاه از یک سو هنر به عنوان یک ابزار مقدس و محترم برای گسترش افکار انسان ها به شمار می رود و آزاد محسوب می شود و از سوی دیگر، اگر همین هنر ابزاری برای انتقال مفاهیم ناب و ارزش های اصیل ادیان الهی باشد، مورد نکوهش قرار می گیرد. با وجود تمام این نکات، بی تردید هنر یکی از کارآمدترین و ماندگارترین شیوه های گسترش عقاید و تاثیرگذاری بر افکار انسان ها بوده و به اعتباری می توان آن را از مهم ترین الزامات تمدن سازی به شمار آورد.
امروزه غرب نیز با درک اهمیت راهبردی این موضوع، از هنر در همه قالب ها استفاده می کند تا تمدن خویش را استحکام بخشیده و آن را در سطح جهان گسترش دهد. نمونه های متعددی از کاربردهای هنر در این زمینه مشهود و معلوم است که با توجه به چنین جایگاه ویژه ای، در این نوشتار نقش هنر در تمدن سازی و تعالی هنر زمینه ساز را به عنوان تصمیمی موعودگرا و راهبردی فعال در اندیشه ناب مهدوی معرفی می نماییم.