تاثیر سطوح مختلف آبیاری و تغذیه بر رشد و عملکرد نخل خرمای کشت بافتی

نهال های حاصل از کشت بافت نخل خرما، به واسطه داشتن سیستم ریشه ای قوی به خوبی در زمین اصلی مستقر و رشد رویشی مناسبی دارند. یکی از ضعف های استفاده از این تکنیک، کاهش احتمالی عملکرد در سال های اولیه باردهی می باشد. این آزمایش، با هدف بررسی امکان افزایش باردهی و عملکرد، در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی به روش کرت های یک بار خرد شده با سه دور آبیاری7، 14و 21 روز یکبار در کرت های اصلی و سه سطح تغذیه کامل، تغذیه به میزان 30% کمتر و بیشتر از تیمار شاهد در کرت های فرعی در سه فصل متوالی طی سال های 89-1387 در اهواز اجرا گردید. نتایج نشان داد که تیمار آبیاری بر میزان کلروفیل و کلیه صفات رویشی به جز طول برگ اثر معنی دار داشت. دور آبیاری کمتر سبب افزایش ارتفاع و قطر تنه، میزان کلروفیل، تعداد و عرض برگ و تعداد برگچه گردید، ولی بر صفات زایشی تاثیر معنی داری نداشت. افزایش سطح تغذیه نیز سبب افزایش معنی دار عرض و میزان کلروفیل برگ گردید. ولی سطح تغذیه 30% کمتر از شاهد سبب افزایش میوه نشینی وعملکرد میوه گردید. اثرات متقابل دورآبیاری و تغدیه بر کلیه صفات رویشی و زایشی معنی دار بود. بیشترین عملکرد میوه معادل4/47 کیلو گرم درهردرخت در تیمار آبیاری با دور 7 روز و تغذیه به میزان 30 درصد کمتر از تیمار شاهد تولید شد، که با توجه به میانگین اثرات اصلی نشان دهنده تاثیر بیشتر آبیاری نسبت به تغذیه بر عمکرد نخل می باشد.