پذیرش قرق مراتع، مورد مطالعه بهره برداران مراتع بزداغی استان خراسان شمالی

قرق مراتع یک ابزار مدیریتی مهم در حفاظت و احیای مراتع است. با انجام قرق می توان وضعیت و گرایش مراتع را بهبود بخشید و ظرفیت آن را افزایش داد. قرق مراتع از نظر مدت زمان شامل قرق کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت می گردد. قرق کوتاه مدت و میان مدت با هدف تجدید حیات طبیعی و استقرار گونه های گیاهی خوشخوراک و قرق بلند مدت با هدف حفظ ذخایر ژنتیکی، پایش روند توالی وتواتر مرتع و آموزش مرتعداران ایجاد می گردند. مطالعه حاضر به مقایسه پذیرش قرق بلند مدت و قرق کوتاه مدت از سوی بهره برداران (دامداران) مراتع بزداغی شهرستان آشخانه استان خراسان شمالی پرداخته است. این پژوهش به روش پیمایشی انجام گردید و در آن60 نفر از دامداران مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان می دهد میزان پذیرش قرق بلند مدت در حد کم تا متوسط قابل ارزیابی است. از این نظر، میزان پذیرش قرق کوتاه مدت در حد زیاد تا خیلی زیاد است. از دلایل مخالفت دامداران با قرق بلندمدت می توان به کمبود علوفه برای دام، کمبود مرتع برای چرا و کمبود زمین برای کشاورزی اشاره کرد. از نظر بهره برداران مراتع هنگامی باید قرق بلند مدت انجام شود که کمبود علوفه ناشی از آن جبران شود؛ دولت زمین های کشاورزی واقع در ارتفاعات را جهت کشت آزاد کند و یا در ازای قرق مراتع، زمین های دیگری را برای کشاورزی در اختیار آن ها قرار دهد و یا وام های کم بهره به آنان داده شود.