تعیین نسبت های واکنش پذیری با استفاده از روش های خارج مسیر روش های معمولی و تعمیم یافته حداقل مربعات خطی و درمسیر

ویژگی های وابسته به خواص فیزیکی و شیمیایی و رفتار زیست محیطی سامانه های پلیمری به ویژگی های ریزساختاری زنجیرهای درشت مولکولی بستگی دارند. نسبت های واکنش پذیری از ویژه ترین پارامترهای سینتیکی اند که دیدگاه روشنی را در اتباط با ترکیب میانگین و توزیع توالی مونومرها در سامانه های کوپلیمری ایجاد می کنند. در بخش اول این مقاله به بررسی نسبت های واکنش پذیری به روش درمسیر پرداخته می شود. در بخش دوم نسبت های واکنش پذیری به روش های خطیخارج مسیرکه شامل روش های مایو- لوئیس، فاینمن- راس، فاینمن- راس معکوس، یرزلیوف-بروخینا-راسکین، جوشی- جوشی، کلن- تادوس، کلن- تادوس توسعه یافته و مائو- هوگلین می باشد با استفاده از روش های حداقل مربعات تعمیم یافته و معمولی بررسی می شوند.